Wpływ jednokrotnej wibracji andullacyjnej na równowagę i obciążenie stóp u chorych na SM
Autorzy: Dr hab. prof. nadzw. Dariusz Mucha, AWF Kraków, Instytut Nauk Biomedycznych, Zakład Odnowy Biologicznej i Korekcji Wad Postawy
Prof. dr hab. Tadeusz Kasperczyk, AWF Kraków, Katedra Fizjoterapii, Zakład Medycyny Fizykalnej i Odnowy Biologicznej
Materiał i metody
Badaniami objęto grupę 12 pacjentów (3 mężczyzn i 9 kobiet) ze zdiagnozowanym SM. Przedział wiekowy badanych: 30–65 lat. Badania przeprowadzono w Oddziale Stowarzyszenia Chorych na SM w Ostrowie Wielkopolskim w miesiącu wrześniu 2014 roku. Wszyscy pacjenci wyrazili zgodę na udział w badaniach. Masaż wibracyjny wykonywany był HHP System Andullacji Leczniczej (ryc. 1). Andullacja to nazwa własna specyficznej metody terapii mającej na celu generowanie wibracji
współczulnych, przy czym wibracje te mogą być przystosowane do obrazu klinicznego lub objawów za pomocą szerokiego i modulowanego zakresu częstotliwości.
Andullacja jako nowa biofizyczna terapia, bazuje na wprowadzaniu wszelkich płynów w organizmie w drgania, co długofalowo pobudza naturalne mechanizmy lecznicze
organizmu, bez skutków ubocznych. Jako narzędzie badawcze zastosowano matę tensometryczną [5], za pomocą której dokonano oceny rozkładu sił nacisku strony podeszwowej stopy na podłoże w statyce.
Program komputerowy umożliwił ocenę stref zwiększonego i zmniejszonego obciążenia stron podeszwowych, symetrii obciążeń i równowagi. Pomiarów dokonano przed 15 minutową terapią andullacyjną i bezpośrednio po jej zakończeniu. W celu weryfikacji wyników zastosowano metody statystyki opisowej : średnią arytmetyczną, odchylenie standardowe, współczynnik zmienności, zakres zmienności min – max. Różnice pomiędzy średnimi oceniono testem t-Studenta, przy poziomie istotności 0,05.
Wnioski
Po zastosowaniu jednorazowej terapii andullacyjnej uzyskano:
1. Zmianę wielkości powierzchni stycznej z podłożem przodo i tyłostopia obu stóp.
2. Wyrównanie rozkładu procentowego masy ciała rzutującej na strefy stóp.
3. Tendencję w kierunku równowagi w zakresie obciążenia obu stóp.
4. Zwiększenie powierzchni stron podeszwowych stóp stycznych z podłożem.